‘Om maar meteen met de deur in huis te vallen: seks, je mag mij er voor wakker maken. Graag zelfs. Het gebeurt ook regelmatig trouwens, want ik heb een man die slaapwandelt, maar dan net even anders zeg maar. Nu schijnt het zo te zijn dat vrouwen minder vaak zin hebben in seks dan mannen en vaker de hoofdpijnkaart trekken. Ik kan met vriendinnen aan de borrel hardop meelachen en honderduit praten als we het hebben over kutscheten, trio’s en spannende feestjes, maar geen zin?
Toen ik begin twintig was heb ik als bijbaantje Tupperware-achtige party’s gegeven, maar dan met seksspeeltjes. Hilarisch was dat. Van studenten tot huisvrouwen en single ladies, ik heb ze allemaal in mijn kringetje gehad met een vibrator tegen hun neus, dé manier om een vibrator te testen in gezelschap, waarbij de kleren wel aanblijven. Alle speeltjes waren gecategoriseerd in ‘ervoor’, ‘erop’, ‘eronder’ en ‘erna’. I kid you not. Mijn bazin vond dat je moest weten wat je verkocht, dus mijn privécollectie begon serieuze vormen aan te nemen. Willem, nu mijn man, stond wel even met zijn oren te klapperen toen hij hoorde welk bijbaantje de chick had die hij op het punt stond verkering te vragen, maar vervolgens kon hij zijn geluk niet op. Afijn, de toon was al vrij snel gezet.
De kraamhulp drukte mij op het hart te wachten met seks tot zo’n zes weken na de bevalling
Jaren ging het ons seksleven voor de wind en was er geen vuiltje aan de lucht. Tot mijn tweede zwangerschap, of beter gezegd: tot ná mijn tweede zwangerschap. De kraamhulp drukte mij op het hart te wachten met seks tot zo’n zes weken na de bevalling. Ik knikte vanaf mijn kraambed braaf naar haar, maar dacht: oh hell no! Na de geboorte van Pip kon ik het een kleine drie weken rekken, maar toen was ik echt wel weer toe aan wat spanning en sensatie. I survived, dus ook nu zou het wel los lopen. Maar dat deed het niet.
De weken verstreken, mijn herstel verliep soepel en Willem hunkerde naar íets van lichamelijk contact. Maar mijn libido was weg. Compleet weg. Een aanraking deed mij niks, bij de gedachte alleen al moest ik zuchten en zelfs toen ik mij ertoe had gezet om seks te hebben… Gebeurde er precies niks. Geen gevoel en geen spark. Ik was doodsbang dat mijn libido nooit meer terug zou komen. Zoveel waarde ik er voorheen aan hechtte, zo erg kon het mij op dat moment gestolen worden. I didn’t give a fuck. Maar ik gaf wel om Willem, zielsveel zelfs. Dus dat het niet aan hem ligt wist ik zeker. Maar wáárom voelde ik dan niks? Ergens voelde ik wel waar de crux zat. Mijn borsten konden een dubbele agenda niet aan. Ik deelde ons verhaal in één van mijn vlogs want waar Willem hunkerde naar mijn lichaam, hunkerde ik naar iets van herkenning. En die herkenning kreeg ik, overmatig zelfs. Wat bleek? Wanneer je borstvoeding geeft maak je een bepaald hormoon aan en dat hormoon heeft een sterke invloed op je libido. Mijn kijkers stelden mij gerust dat het allemaal terug zou komen zodra de hormonen mijn lichaam uit zouden zijn. Er viel een deken van rust over mij heen en ook voor Willem was het een enorme opluchting. Het zou een kwestie van tijd zijn. De tijd tikte door, de borstvoeding stopte en mijn lichaam maakte zijn langverwachte comeback. En hoe. Ik trok dit keer ook een kaart, een vrijkaart. En we leefden nog lang en gelukkig.’
Volg, Rachel van Sas, De Huismuts, op Instagram en YouTube
Meer lezen over seks? We hebben 10 vragen gesteld aan een seksuoloog.
