Emma de Thouars ontmoette ik op een opnamedag van 24Kitchen, waarvoor ze recepten ontwikkelt. Tijdens de lunch kwamen er drie plastic bakjes uit haar tas tevoorschijn: sticky rice, noodles en een stuk pandancake. ‘Gisteren gemaakt, zo zonde om niet op te eten.’
Als je haar Instagram bekijkt, krijg je meteen berehonger, heb je zin om de keuken in te duiken of bij Emma aan te schuiven. Ze ging voor een paar weken naar Taiwan waar ze elke dag via Instagram haar volgers op de hoogte hield van wat er werd gegeten. Het leek wel alsof ik mee was: iedere dag smulde ik in gedachten mee van de crispy rice, duck en custard cakes, en ik vond het jammer dat ze weer naar huis ging. Ze heeft een grote liefde voor de Aziatische keuken. Een blok Hollandse kaas of een pieper zie je niet zo snel bij haar in de ijskast liggen. Eerder heel veel noedels, bosui, eigen gebouwde tofu, kippenhuid, varkensvet en groene groenten. Laat die kippenhuid je overigens niet afschrikken.
Emma’s Instagram is een soort digitaal bewegend kookboek, want bij elk beeld dat ze filmt tijdens het koken schrijft ze exact de ingrediënten erbij. Ik maak dan als een gek schermafbeeldingen en stop die in mapjes om zelf in de keuken mee aan de slag te gaan.
We spreken af op een warme dag in Amsterdam naast het Westerpark bij de kleine kiosk Dumplings, waar ze Chinese pannenkoekjes verkopen.‘Laat mij maar door China crossen en alles eten en vertellen hoe het smaakt’
Hoe heb je zo goed leren koken?
‘Als ik iets interessant vind zet ik mijn tanden erin. Blijkbaar interesseerde eten mij veel meer dan mijn studie psychologie. Maar ik kom ook uit een gezin waar veel wordt gekookt, mijn moeder staat vaak in de keuken, mijn oom is kok, eten is altijd belangrijk geweest. Zelf ben ik pas echt gaan koken toen ik uit huis ging. Eerst maakte ik pasta met zalm, roomkaas en spinazie, maar toen kocht ik steeds meer boeken en struinde het internet af. Ik wilde achtergrondverhalen van eten weten. Ik kocht kookboeken en kookte daar twee weken lang elke dag uit. Ik heb laatst zelf tofu gemaakt. Dat hoeft natuurlijk niet, maar ik wil weten hoe het werkt.
Tijdens een reis door Azië ben ik geobsedeerd geraakt door de Chinese keuken. Ik lees veel van Fuchsia Dunlop, zij schrijft vooral over die keuken. Veel mensen hebben daar toch een verkeerd beeld bij. Hier halen we bami en foeyonghai, maar in het land zelf proef je zoveel frisse smaken en eet je veel groenten en vis. China heeft zoveel verschillende provincies en verschillende eetgewoontes, ik raak er nooit uitgegeten.’
Hoe ziet je keuken eruit?
‘Klein. Een fornuis en een stukje werkruimte. Ik leg vaak een houten plank over de wasbak zodat ik daar kan snijden. Als ik een thuisdinertje heb, staat alle mise en place op de grond.
Later wil ik een kookeiland met rekken boven mijn hoofd. Rekken waar pollepels, gardes, koperen pannen en emaillen vergieten hangen. Ik heb een keer thuis bij Fred en Yolanda de Leeuw (eigenaren van een bekende slagerij in Amsterdam) gekookt, die hadden een keukenblok met een ingebouwde prullenbak waar je al het afval van het aanrecht meteen in kunt vegen. En krukken bij het aanrecht waar mijn vrienden kunnen zitten, want nu loop ik steeds naar de keuken en mis ik de gesprekken aan tafel. En als ik dan toch mag dromen, dan wil ik ook een grote bijkeuken zodat ik grote zakken met twintig kilo rijst kan kopen.’
‘Laat mij maar door China crossen en alles eten en vertellen hoe het smaakt’
Als ik Instagram mag geloven, kook je ontzettend veel en grote hoeveelheden. Krijg je alles wel op?
‘Wat ik over heb, dat vries ik in. Soms zet ik weleens een oproepje op Instagram met de vraag: ‘Wie komt er eten?’, dan zit de woonkamer vol. Of er komt een buurvrouw in de straat verderop een Tupperware-bakje halen. Zelf probeer ik een beetje maat te houden. Een jaar geleden was ik twaalf kilo zwaarder.’
Ben je zoveel zwaarder geweest?
‘Een vriendin deed een opleiding tot health coach en had iemand nodig om op af te studeren, dus ik zei: ‘Doe mij maar!’ Eetschema’s, minder boter, mayo en worst. Borrelplankjes doe ik niet meer en ik weeg mijn rijst af, anders heb ik meteen zeshonderd calorieën binnen, want dat is mijn lievelingseten. Doordeweeks eet ik heel gezond en in het weekend ga ik los.’
Ik sta zelf behoorlijk vaak in de supermarkt met de vraag: wat zal ik nou weer eens eten? Jij ook?
‘Op zaterdag pak ik al mijn kookboeken en mijn laptop erbij. Er is zoveel wat ik graag nog wil eten. Ik bedenk mijn ontbijt, lunch en diner voor de komende week en schrijf dat op in een schema in mijn telefoon. Bij sommige gerechten staan linkjes naar de recepten of een reminder van een pagina uit een kookboek. Ik maak een grote boodschappenlijst en doe inkopen bij de groothandel of toko.
Ga je nooit naar Albert Heijn?
‘Ja natuurlijk, maar vooral voor bloem, eieren en wasmiddels én om me te verbazen over wat mensen vóór mij op de band leggen. Er worden nog zoveel ‘gemaksproducten’ gekocht. Voorgesneden groenten … Wie koopt dat? Je hebt toch een mes thuis, hoe moeilijk is het?’
Kun je een beetje lekker eten in Nederland?
‘Het wordt steeds beter. Je hebt tegenwoordig goede pizza’s en goede kip buiten de deur, daar ben ik heel blij mee. Ik krijg de kriebels van The Avocado Show. Ik eet negen van tien keer uit een kom, mij kan het niet schelen hoe het eruitziet, het gaat om de smaak. Als ik kook, maak ik geen borden op, maar gaat er een grote pan op tafel.’
Ook vind ik het onzin om ongezonde dingen gezond te maken en vleesgerechten vegetarisch te maken. Bloemkoolrijst trek ik niet, of een watermeloen in punten snijden en zeggen: dit is een watermeloenpizza. Mag ik even? Tja, ik kan ook lekker koken, ik kan van heel gezonde ingrediënten iets heel lekkers maken, misschien is dat makkelijker praten.’
Tja, iedereen is zo bezig met gezondheid, maar daarvoor zijn er ook veel verkeerde opvattingen inderdaad.
‘Gewoon minder taart eten. Luister naar de Amerikaanse journalist Michael Pollan: ‘Eat food, not too much, mostly plants.’ Zo is het.’
Ik zou echt nooit voor jou durven koken.
‘Dat zeggen meer mensen. En eerlijk? Ik kook ook veel liever zelf. Laatst at ik bij een vriendin, maar dan zit ik toch steeds met een schuin oog naar de pannen te kijken. De uitjes gingen veel te hard en voor ik het weet sta ik achter het fornuis en neem ik het over.
‘Ik heb tofu gemaakt. Dat hoeft natuurlijk niet, maar ik wil weten hoe het werkt’
Ottolenghi zei in een interview: ‘Je kunt alles voor me maken, ik ben altijd blij als er voor mij wordt gekookt.’ Onzin! Eten moet voor mij minstens een acht zijn, anders vind ik het de calorieën niet waard. Dat kan dus ook een tosti zijn of een perfect gekookt ei. Ik ga vaak naar restaurants waarvan ik weet dat je er lekker kunt eten. Zou toch zonde zijn van mijn zuurverdiende geld als ik een niet zo’n lekker bordje voor mijn neus krijg.
Er is één vriend die vreselijk lekker Indiaas kan koken en daar ruikt het ook altijd zo lekker. Dat ruiken de mensen dus ook die bij mij de trap op komen lopen, dat vind ik een leuk gevoel.’
Waar eet je het liefst Chinees buiten de deur?
‘Dim sum bij Full Moon en Hoi Tin. En Sichuan in de Warmoesstraat en op de Zeedijk. Maar je moet weten wat je bestelt. Nou vooruit, één keer in het jaar, als ik écht heel brak ben, bestel ik babi pangang en bami met hamblokjes en van die vieze kipsaté uit een emmertje.’
Waar ben je over vijf jaar?
‘Ik wil de Aziatische Yvette van Boven worden. Yvette zit nu in een Ierland-fase, ze vertelt over haar Ierse roots en ze kookt uit die streek. Misschien niet per se iets wat heel veel mensen interesseren, laten we eerlijk zijn, maar zij kan dat gewoon doen want het is Yvette. Dat wil ik ook. Ik wil alles over Taiwan vertellen. Het liefst organiseer ik ook meteen een reis erbij. Vliegen, slapen, eten; ik verzorg alles. Ik zou ook wel een reisprogramma willen maken, laat mij maar door heel China crossen en alles eten en vertellen hoe het smaakt. En een boek natuurlijk, met als titel ‘Easy Asian’. Koken is namelijk niet moeilijk.’
Hier volg je Emma de Thouars op Instagram
Foto’s gemaakt door: Jesje Veling
